Al enige jaren drink ik geen druppel alcohol meer, mis het ook niet (meer).
Natuurlijk weet ik ook dat het soms voor jezelf de gezelligheid kan vergroten, kan het ontspannen voelen en maakt ons iets losser dan we zijn. Toch merk ik dat we het helemaal niet echt nodig hebben. Eenmaal daaraan gewend, kan ik in ieder geval net zoveel lol hebben en heeft het best veel voordelen.
Nu met een hersenletsel erbij is het helemaal niet meer aan te raden, lach mij soms al rot om mijn lijkend aangeschoten gedrag. Ook confronterend hoor, maar heeft toch geen zin om erin te blijven hangen. Vind het ook wel bijzonder wat mijn hersenen soms daarin al doen en uitspoken.
De nacht van Oud op Nieuw kwam mijn zoon vlak na 12 uur bij ons thuis binnen. Zat op dat moment met mijn dochter en haar vriendin in een gezellige iets te uitbundige nieuwjaars flow. Het was immers net 2020 en voor mij eigenlijk wel allemaal iets teveel.
Mijn eerste reactie is om hem om de nek te vliegen met een dikke knuffel en hem gelukkig nieuwjaar te wensen…en dat probeerde ik!
Gaf hem een knuffel en wenste hem een ‘Gelukkige verjaardag’, Oh nee, een ‘Gefeliciteerd met je verjaardag’…Ach nee het was wat anders, maar kreeg het er niet uit. Weer deed ik een poging…’Gelukkig gefeliciteerd’ pfff… ’Gefeliciteerd met je verjaardag’ uhh ‘oud op nieuw’. Ik kwam er echt niet meer uit, nam afstand, haalde diep adem. Nam de tijd en ondertussen was mijn zoon aan het wachten op mijn juiste woorden en probeerde zijn zus wat grappig maar ook verbaasd de aandacht te vragen dat ik er niet uit kwam.
Ik moest er zelf ook om lachen en deed echt heel erg mijn best, maar de juiste woorden en in goede volgorde leken voor mij even niet te bestaan. Het gevoel dat ik de weg kwijt was en onzin liep uit te kramen was wel even raar. Nam afstand, concentreerde mij eerst om daarna weer heel rustig naar mijn zoon te gaan om een kus te geven. Nam de tijd en zocht mijn woorden weer tussen wat ik al had genoemd en kon ik hem eindelijk een ‘Gelukkig Nieuwjaar’ wensen. YES!!!
Het was niet erg wat er gebeurde, had de tranen van het lachen zelf ook in mijn ogen en gaf mij persoonlijk aan dat het even teveel was. Dat balans, structuur, rust, minder prikkels, 1 ding tegelijk en zoiets als nieuwjaarsnacht vieren, een pittig iets is met hersenletsel. Dat dit gebeurd kan helpend zijn in mijn omgeving, een beetje te kunnen begrijpen wat er door het NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) soms mis kan gaan.
Trots op de manier waarop mijn zoon het met geduld oppakte.
‘Gelukkig Nieuwjaar’!! ❤️
Annuska
Reacties